เป็นการจัดงานปั่นจักรยานการกุศลเพื่อหาทุนร่วมสมทบในการจัดสร้างห้องทันตกรรม และจัดซื้อครุภัณฑ์ทางการแพทย์ โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ บ้านม่าหนิก
คณะทำงานได้ปฏิบัติงานร่วมกันอย่างแข็งขันและมีประสิทธิภาพในนามของ กลุ่มนักเรียน ระบบ ม.ศ.(มัธยมศึกษา รุ่นสุดท้าย) โดย มีคุณสหพัฒน์ งานสถิล เป็นประธานการจัดงานครั้งนี้
มีสิงห์นักปั่นท้องถิ่นชาวภูเก็ตเข้าร่วมงานเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะทีมจักรยานจากถลาง ต้องขอปรบมือให้ดังๆ ที่ได้ลงทุนปั่นจากถลางมาจนถึงที่จัดงาน..นับถือ
ที่อดจะกล่าวถึงไม่ได้ คือนักปั่นสาวสวยทั้งหลาย นึกไม่ถึงว่าสาวๆทุกวันนี้อัดแน่นไปด้วยคุณภาพคับขวดโหลครบทั้งสามประการ คือ สวย ฉลาดและแข็งแรง
 |
คุณแดง
 |
| รอยยิ้มสุดเก๋..แม้จะเหนื่อย... |
|
 |
| เพิ่มคำอธิบายภาพ |
 |
ขาดไม่ได้.... การบันทึกภาพเคลื่อนไหว แบบ เบิร์ดอายวิว
|
 |
มาคอยท่านประธานตั้งแต่ไก่เริ่มจะโห่
 |
ยังเช้าอยู่เลย... ปลุกตู..ทำไม.... อยากเล่นเกมส์...ไม่อยากปั่น........แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!
|
 |
| ท่านประธานการจัดงาน มาแล้ว... ...รีบขึ้นเวที ก้มหน้าก้มตากล่าวรายงานต่อประธานในพิธีทันที |
|
 |
...ส่วนประธานในพิธี (ตู...มารอตั้งนานแล้ว)...ก็..รีบกล่าวเปิดงานทันทีเหมือนกัน
เมื่อพิธีเปิดแล้วเสร็จ ก็ได้เวลาปล่อยตัว นักปั่นที่กระเหี้ยนกระหือมาตั้งแต่ตีห้า ก็ไม่รีรอ จับรถคู่ใจทะยานออกจากจุดปล่อยตัวทันที ราวกับการแข่งขันตูเดอฟรองต์เลยทีเดียว
 |
เอาละได้ฤกษ์เคลื่อนเสียที
 |
พุ่งแรงสุดชีวิต
|
ใช้เวลาประมาณ 30นาทีเศษ ขบวนหัวลากก็มาถึงสถานแสดงพันธุ์สัตว์น้ำแหลมพันวาอย่างรวดเร็วทันใจก่อนใคร ทุกคนจะได้พักเหนื่อย 30 นาทีตามกำหนด
ถึงเสียที..... 11 กิโลสำหรับผม.....เรื่องจิ๊บๆ
|
 |
| อ้าว...ถึงแล้วรึ..... แล้วจะเอาไงกันต่อ |
|
 |
| ก็.....กินก่อนดิ |
 |
| นักเรียนจากโรงเรียนเทศบาลบ้านบางเหนียว |
ที่จุดพักครึ่งทาง ทุกคนจะได้รับการ Stampสัญญลักษณ์ ที่มายเลขประจำตัว แล้วต่างก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน กินของว่าง ดื่มน้ำกันตามอัธยาศัย โดยมีนักเรียนจากโรงเรียนเทศบาลบ้านบางเหนียวมาร่วมสนุกโดยการตีกลองโชว์เคล้าเสียงเพลง
ส่วนนักปั่นทั้งหลาย...บ้างก็
 |
| >>>...นั่งพัก |
 |
| >>>>>ยืนเต๊ะ(ท่าถ่ายรูป) คนซ้าย คุณนาวี ถิ่นสาคู แห่งโฆษิตสังฆภัณท์ |
 |
>>>>เป็น....ชาวต่างชาติหัวใจไทยที่มาปั่นด้วยกัน (คนขวามือเกิดภูเก็ต พุดไทยชัด 100%)
 |
| แต่....ทุกคนดู มีความสุข...ที่จุดพักครึ่งทาง แหลมพันวา |
ได้เวลากลับแล้ว::
เมื่อพักกันพอหายเหนื่อย ก็ได้เวลากลับ ทุกคนต่างรีบขึ้นควบจักรยานคู่กายโดยพร้อมเพียงกันมุ่งหน้ากลับสู่จุดปล่อยตัวอันเป็นจุดหมายปลายทางทันที
หลายคนบ่นว่า ยังไม่ทันได้เหงื่อก็ถึงจุดหมายแล้ว ทำให้มือใหม่ต่างค้อนประหลับประเหลือก...จะบ้ารึ?จะฆ่ากันให้ตายรึไง..มาถึงโดยไม่เป็นลมระหว่างทางก้บุญโขแล้ว
|
|
แม้จะเข้าช้า...แต่...ฉัน...ก็ มาถึง.....ขอเข้าไปรับรางวัลก่อน
|
 |
| ส่วนผม...ขอขี่ไปรับรางวัลเป็นคนสุดท้าย ก่อนขี่กลับถลางอีก 20 กิโล .... |
เมื่อทุกคนมาถึง ก็มีการมอบเหรียญรางวัลเป็นที่ระลึกให้กับ ทุกคนที่เข้าเส้นชัย ทุกคนต่างตระหนักว่า นี่คือความภูมิใจที่เราต้องทำด้วยตัวเองและเราทำได้แล้ว ตัวรถไม่ว่าจะแพงหรือหรูหราแค่ไหนก็ไม่สำคัญเท่ากับหัวใจและกำลังขาของเราเอง
ต่อจากนั้นก็มีการจับรางวัลกันอย่างสนุกสนาน ต่างก็ได้รางวัลติดไม้ติดมือกลับบ้าน ส่วนคนไม่ได้รางวัล ก็เก็บมือเปล่าไปพร้อมกับความภูมิใจในชัยชนะต่อตัวเองกลับไปบ้าน
 |
| รับรางวัลแห่งความภููมิใจ |
 |
| รางวัลชนะตนเอง |
 |
| รังวัลแห่งความหิว....มอบเป็นรางวัลสุดท้ายให้ทุกคนก่อนปิดงาน |
 |
| ประธานกล่าวปิดงาน |
|
 |
หนึ่งในคณะกรรมการจัดงาน มาคอยเก็บภาพ โดยไม่รู้ตัวว่า ตัวเองก็ถูกกดภาพไปเก็บ
|
 |
คณะผู้จัดงานทั้งทีม.......ขอ ปรบมือให้ดังๆเลย แล้วเจอกันอีก
|
ครั้งนี้ มีนักปั่นจักรยานภูเก็ตเข้าร่วมอย่างเป็นทางการ 500 คัน (ตามใบสมัคร)นับว่าไม่มากและไม่น้อยเกินไป การจัดงานครั้งนี้ถือได้ว่าสำเร็จลุล่วงด้วยดี ทุกคนได้รับการดูแลความปลอดภัยบนท้องถนนอย่างดี มีการอำนวยความสะดวกในทุกๆทางแยกจากทั้งเจ้าหน้าที่เทศบาลนครภูเก็ตและ เจ้าหน้าที่ตำรวจจราจรโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากเจ้าหน้าที่ของกลุ่ม ม.ศ. รุ่นสุดท้าย การจัดงานทำใด้ราบรื่นจนถึงพิธีปิด และคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น