 |
| บรรยากาศสะพานเก่าที่ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว(ภาพนีถ่ายด้วยตัวเองด้วยกล้องราคาถูก) |
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว(29 มีนาคม 2558) ได้ไปร่วมในรายการ "ปั่นกันหรอยปั่นกันหลาว " ไปกลับแหลมพรหมเทพ ที่ภูเก็ต ระยะทางร่วม 50 กิโล แต่เป็น ห้าสิบแบบเด็กๆ ความรู้สึกเหมือนมีพี่เลี้ยงคอยประคอง แถมมีอาหารให้กินก่อนออกตัวอย่างเหลือเฟือ มีเพื่อนร่วมทางหลายคันช่วยลาก ทำให้เบาแรงลงไปเยอะ แล้วยังไม่วายมีเจ้าหน้าที่คอยอำนวยความสะดวกตลอดเส้นทางที่ขี่ผ่าน ข้อสำคัญ มันเป็นเส้นทางที่คุ้นและ เคยไปมาแล้วมากกว่า 1 ครั้ง(แต่ก็เหนื่อยคงที่ทุกครั้งไม่เคยเปลี่ยน) ทำให้ไม่มีความรู้สึกอิ่มกับความท้าทาย
พรุ่งนี้ ได้เวลาไปทักทายสังขารตัวเองกับสถานที่ใหม่ที่ไม่เคยปั่นไปด้วยกำลังขาตัวเองมาก่อน ขอไปหาคำตอบว่ายังไหวไหม..ข้อสำคัญ อยากเคลียร์ปัญหากับความหลง(ตามอายุที่มากขึ้น)ที่มันคอยหลอนว่า เราเคยปั่นผ่านบ้านคอเอนมาครั้งหนึ่งแล้ว มันช่างหลอนได้เหมือนจริง จนต้องคอยตรวจสอบสติตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเรายังอยู่เป็นปรกติสุขเหมือนคนทั่วไปเขา(ไม่บ้าไปแล้ว) กว่าจะสรุปได้ว่า มันไม่ใช่เรื่องจริง ก็ต้องทบทวนอยู่เป็นเวลานาน สรุปแล้ว ผมไม่เคยไปที่นั่นมาก่อน แต่พรุ่งนี้แหละ ถึงเวลาจัดการกับสิ่งที่เคยสับสนอยู่ในกะโหลกให้มันออกไปเสียที จะได้เลิกสงสัยหายคิดเอง แล้วจะโกนใส่หูตัวเองว่า
"กูเคยปั่นรถถีบไปที่นั้นมาแล้วโว้ย "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น